"Po latach, gdy powstał Papa Dance wydawało mi się, że Ania powinna stać się "patronem" zespołu. Zbiegiem okoliczności F - C Papa Dance jest w tym samym miejscu, w którym dawniej był klub Ani. Poza tym Ania mieszkała niedaleko. Czuliśmy ja i Mariusz Zabrodzki fale wspomnieniowe w jej kierunku. Poczuliśmy chęć zrobienia czegoś dla Ani Jantar. Wybraliśmy piosenkę "Ocean wspomnień", aby ją jej poświęcić. Poświęciliśmy ten utwór Ani jako symbol młodości innego pokolenia".

Sławomir Wesołowski


"Ocean wspomnień"


I Słyszę szum,
  słyszę tylko krzyk.
  Chłodny wiatru powiew
  i szron na drzewach.

II Srebrny krąg
    za chmurami znikł.
    Fale biją w skały,
    a morze śpiewa.

REF: Nagie mury ścian
        dookoła mgła.
        Pejzaż nieba
        jawi się bez gwiazd.
        Lęku mego cień
        spłowiał, wchłonął mnie
        odblask ognia
        skurczył się i zgasł.

III Gdzieś na wzgórzu
     stał mój dom.
     Teraz tutaj został
     tylko głaz.

IV Może kiedyś
     pójdę stąd,
     będę biegł,
     by tak odwrócić czas.

V Co ja zrobić mam?
    Dokąd zwrócić się?
    Kto mi poda
    swą pomocną dłoń?

Szary wiruje pył
tylko on
mnie nie opuszcza.
Skąd mam wziąć tyle sił
abym mógł
miejsce odnaleźć swe?





Ulica Anny Jantar

List otwarty Haliny Frąckowiak do gazety - "Ekran"

Zwracam się do Was, a za Waszym pośrednictwem do wszystkich polskich czytelników z serdecznym apelem o trwałe upamiętnienie postaci jednej z najwybitniejszych i najpopularniejszych piosenkarek 40 - lecia PRL - Anny Jantar. Proponuję, aby w Warszawie, a także w "stolicy polskiej piosenki" - Opolu, na jednym z nowych osiedli którąś z ulic nazwać imieniem Anny Jantar. Proponuję również, aby jedną z już istniejących nagród Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu stale nosiła imię Anny Jantar. Mogłaby to być np. nagroda za najlepszy debiut lub najlepiej wykonany przebój. Anna Jantar była dla mnie najbliższą przyjaciółką; w środowisku artystycznym, a zwłaszcza w opinii społecznej, uważano Ją za jedną z najwybitniejszych piosenkarek polskich. Bolesna luka, która powstała po Jej tragicznej śmierci - w kulminacyjnym momencie rozkwitu Jej talentu jeszcze utrwaliła tę opinię. Była wielokrotną laureatką festiwali piosenki w Opolu, Sopocie, Kołobrzegu. Z wielkim powodzeniem reprezentowała też kulturę polską na estradach świata. Była prawdziwą artystką, wielkim talentem, a Jej śpiew dawał milionom ludzi wiele przyjemności, radości i wewnętrznej pogody, którą nosiła w sobie. Zapisała się na trwałe w pamięci ludzkiej, w muzyce, piosence i kulturze polskiej. Rozszerzając powyższą ideę sądzę też, iż byłoby słuszne, aby obok ulicy Anny Jantar na tymże nowym osiedlu nadać również innym ulicom imiona nieżyjących już piosenkarek i piosenkarzy szczególnie zasłużonych dla kultury polskiej. Sądzę, iż moja propozycja spotka się z poparciem tak ze względów moralnych, jak też społecznych. Z wyrazami prawdziwego szacunku.

Halina Frąckowiak

W-wa, czerwiec 1984 r.


"Anna już tu nie mieszka"


I Krajobraz łasi się jak pies,
  to wieczór po nielekkim dniu.
  Autobus stanął - możesz wysiąść, wejść,
  lecz Anna już nie mieszka tu./X2

REF: Za rzekę w cień starych drzew
        pobiegła kiedyś środkiem dnia.
        Muzykę wzięła z sobą, jakiś wiersz,
        drobiazgów parę, parę zdjęć,
        sukienkę lekką tak jak mgła.
        Czy teraz jej łatwiej żyć?
        Czy nie tnie w twarz poranny chłód?
        Bo między nami odkąd nie ma jej
        zwykłego ciepła mniej i mniej
        i gorzki bywa nawet miód/X2

II Kochała kruche trawy źdźbło,
    wierzyła w dźwięk trącanych strun.
    Nic więcej ci nie powiem o niej, bo
    bo Anna juz nie mieszka tu./X2

REF: Za rzekę w cień starych drzew...





"Wiele razy czułam, że chroni mnie przed złem. Cały czas mam poczucie, że się mną opiekuje, czuwa nade mną, ale trudno przypomnieć sobie konkrety. W mojej piosence na pierwszej płycie śpiewam o niewidzialnej dłoni odsuwającej ode mnie czarny dzień. W domyśle to dłoń mojej mamy. Podziwiam ją za to, że zostawiła po sobie tylko dobre wspomnienia. Była pełna ciepła, fantazji i ogromnie utalentowana. Kiedy słucham płyt mamy, doceniam jej dojrzałość wokalną. Miała w sobie coś przyciągającego. Wielu wokalistów starało się potem śpiewać tak jak ona. Gdyby żyła, miałabym z kim porozmawiać o wielu sprawach, które musiałam zrozumieć, dorastając. Takiej rozmówczyni nie może zastąpić nikt".

Natalia Kukulska


"Dłoń"


I Za krokiem krok,
  taka trasa, okno - drzwi.
  Wciąż z kąta w kąt,
  taki sposób na złą myśl.

II Nie pierwszy raz,
    kiedy sen przypomniał cię,
    nie pierwszy raz,
    kiedy strach obudził mnie.

REF: Niewidzialna dłoń
        ochroni mnie
        od złego w czarny dzień.
        Niewidzialna dłoń
        osłoni mnie -
        to jedno zawsze wiem.

III Pamiętam, że
     świecił księżyc rudych traw.
     Mówiłaś - "wiesz
     każdy swoją gwiazdę ma".

REF: Niewidzialna dłoń...

IV W białe kwiaty wtulam twarz
     gra muzyka z tamtych lat
     i znów słyszę głos:
     siedem mostów, siedem ran.

V Tak po prostu staniesz tam
    i strach zostawi mnie.
    Znów płynie list,
    gdy spotka ciebie.

VI Czy choć najmniejszy dasz mi znak?
     Tyle gwiezdnych lat
     i taka wielka mgła,
     i codziennie ciebie brak.

Siedem mostów, siedem bram,
tak po prostu staniesz tam
i strach zostawi mnie.
Będzie tak.





Natalia Kukulska na pytanie, czym było dla niej napisanie piosenki poświęconej Mamie - "Po tamtej stronie":

"Wyzwaniem emocjonalnym przede wszystkim. Bo pisząc go kompletnie się zablokowałam na jakieś trzy miesiące. Jednak po tym momencie psychicznej blokady w końcu go napisałam. Nie było to – jak mówię – łatwe, moja relacja z mamą jest bardzo trudna do opisania. To nawet nie są wspomnienia, ich mam bardzo mało, garstka, to jest w dużym stopniu moje wyobrażenie o niej. Z drugiej strony nie chciałam, żeby piosenka poświęcona pamięci mojej mamy była jakaś pompatyczna, dramatyczna. Jej śmierć jest oczywiście dramatem, ale nie przeżywam go na co dzień we łzach, nie pamiętam momentu kiedy mi to zostało powiedziane, że jej już nie ma. Z tą świadomością się wychowałam. Babcia z tatą twierdzą, że był jednak taki moment. To był program poświęcony mojej mamie w telewizji – to było chyba rok po śmierci, może niecały – coś sobie uświadomiłam, coś poczułam. Po obejrzeniu poszłam i zamknęłam się w swoim pokoju. A tata i babcia bali się tam do mnie wejść. Dla mnie niezwykle osobista i intymna piosenka. Po jej napisaniu okazało się, że warto było ją zrobić, bo poczułam się niezwykle oczyszczona. Dopiero wtedy zrozumiałam, jak bardzo mi to było potrzebne".


"Po tamtej stronie"


I Twoich śladów szukam wciąż,
   czuję każdy Twój znak, gdy
   dajesz mi go, choć ominęły nas,
   chwile wpisane w ten czas.

II Może właśnie jesteś tu,
    może uśmiechasz się,
    bo pewność masz już,
    że kiedyś przyjdzie ten dzień,
    dzień, w którym spotkamy się.

REF: Uwierzyć pomóż mi,
        chcę pewność mieć
        gdzieś po tamtej stronie,
        kiedyś spotkamy się.

IV Prawie nie pamiętam nas,
     nawet trudno zrozumieć za kimś tęsknie tak,
     nie łatwo widzieć to,
     co przed nami skrywa wzrok.

V Po swojemu Ciebie znam,
   myślę, że właśnie taka mogłabyś być,
   jaką stworzyłam, gdy,
   gdy brakowało mi Ciebie.

REF: Uwierzyć pomóż mi...

VI Może w ciszy gdzieś,
     może w dźwiękach znajdę Cię,
     po tej stronie też,
     Ciebie przy sobie chcę.

REF: Uwierzyć pomóż mi...





Romuald Lipko o piosence "Słońca jakby mniej":

"To właśnie jest o Ani. To ciekawa historia z tą piosenką. Tego dnia zadzwonił do mnie Mogielnicki i powiedział mi, że napisał tekst o katastrofie samolotu. Ja ten tekst obejrzałem i zatelefonowałem do niego - "O czym ty piszesz, to są niekomunikatywne sprawy dla ludzi w Polsce". To było dnia poprzedniego (13 marca). Następnego dnia rano zadzwonił do mnie i powiedział - "Popatrz, jestem prorokiem". Powiedziałem mu, aby napisał tekst i nagramy na ciepło piosenkę poświęconą Ance. On to ładnie zrobił, ponieważ tekst ten komponuje się - "Słońca jakby mniej" - odwrotność jej pierwszego hitu, a choć nie może nic wiecznie trwać - to ostatni jej hit, to są stany dwóch nocy po jej śmierci."

"Słońca jakby mniej"


Słońca jakby mniej dziś w mieście,
niebo jakby tuż przed deszczem. (4X)

REF: Żegnaj nam dziewczyno,
        której głos nas grzał.
        Jak promyk złoty żegnaj nam...
        Gitara w ręku dziwnie drży,
        gdy śpiewa o tym.
        Żegnaj, dzisiaj śpiewamy,
        żegnaj, jeszcze ten raz.
        Żegnaj, zostaniesz z nami,
        choć nie może wiecznie nic trwać.

Słońca jakby mniej dziś w mieście,
niebo jakby tuż przed deszczem. (2X)

REF: Żegnaj nam dziewczyno,
        której głos nas grzał.
        Jak promyk złoty żegnaj nam...
        Gitara w ręku dziwnie drży,
        gdy śpiewa o tym. (2X)

Słońca jakby mniej dziś w mieście,
niebo jakby tuż przed deszczem,
słońca jakby mniej dziś w mieście,
tak jak gdyby dziś zabrakło go nam! (2X)

Piosenka "Czas ołowiu" została poświęcona zmarłym artystom - zarówno zagranicznym, jak i polskim. Wśród nich nie mogło zabraknąć Anny...


"Czas ołowiu"


I Wtedy gdy się najmniej spodziewasz
   nagła wiadomość pchnie cię nożem.
   Tępy, znajomy ból
   znów stare blizny się otworzą.

II Nocą przy małym tranzystorze
    mróz mi pokąsał mózg i dłonie.
    Spikera chłodny głos
    sprawił, że wiem już, jak się tonie...

REF: Cienki lód,
        kruche szkło -
        Janis J., Brian Jones,
        Jimi H., Anna J.
        Kruchy lód,
        cienkie szkło -
        Steve Mc Queen, Romy S.,
        Johnie L., Elvis P.
        Martwy film,
        martwy blues,
        kruche szkło,
        cienki lód -
        czas ołowiu.

III Słuchaj, to jest zwyczajne świństwo,
     tak się nie mówi "do widzenia".
     Nie można wyjść ot, tak
     w połowie snu i w pół marzenia.

IV Jeszcze wiruje Twoja płyta
     jeszcze się Tobą ekran pali.
     Pod zimnym światłem gwiazd
     jak ciężko żyć tym, co zostali...

REF: Cienki lód...





"Dni 15 i 16 marca ogłoszono w Stolicy dniami żałoby. W tym czasie na Wybrzeżu występowała Urszula Sipińska z zespołem. Po otrzymaniu wiadomości o tragicznej śmierci swej koleżanki i przyjaciółki (w nocy z 14 na 15 marca) Sipińska zwróciła się z prośbą do organizatorów jej koncertów: BART-u i Estrady Poznańskiej o odwołanie występów 15 i 16 marca. Niestety, dyrektorzy obydwu instytucji nie wyrazili na to zgody. Pani Urszula - po konsultacji z kierownikiem muzycznym zespołu - Jerzym Konradem, wszystkimi muzykami i kierownikiem całej ekipy - postanowiła zmienić repertuar. Z programu usunęła piosenki rytmiczne, dyskotekowe ("Ach, cóż to za romans był", "My love" itd.), a wstawiła "Przepis na bezsenność" i "Żal", który zadedykowała tragicznie zmarłej Pani Ani. Koncerty przebiegały więc w poważniejszym nastroju. Publiczność przyjęła je z powagą i zrozumieniem, dziękując p. Urszuli za postawę, a pamięć Zmarłej uczciła chwilą ciszy..."

Ewa Jasiak

"Żal"


I Żal nie przebytych dróg,
  żal nie zdobytych łask,
  lecz już, to już pora iść
  tam, gdzie kochają nas.

REF: Żal domu, który śpi,
        żal znanej łąki we mgle,
        lecz już, to już pora iść
        tam, gdzie wołają mnie.

II Śpieszno mi w ten łaskawy świat,
    w bagażach moich nie ma łez.
    Chcę, chcę wiedzieć tylko gdzie,
    gdzie, gdzie to jest.

REF: Żal domu, który śpi...

III Żegna mnie ten pokój, okno, stół,
     wieczornej lampy cichy blask,
     nie mówcie, nie mówcie o mnie źle,
     gdy, gdy nadejdzie czas...





Lech Konopiński:

"Na antenie pojawiła się piosenka, którą śpiewał Krawczyk - "To, co dał nam świat niespodzianie zabrał los". Ta piosenka była nagrana (...) przed wyjazdem do Stanów".
Tę piosenkę odczytywano jako dedykowaną pamięci Artystki. Odnosiła się ona jednak do ostatniego rozdziału w małżeństwie Anny i Jej męża - Jarosława Kukulskiego. Jest on także autorem melodii do tego utworu.


"To, co dał nam świat"


I Mieliśmy dla siebie tyle chwil
  przed nami otwierał się świat
  i anioł nadziei przy nas był,
  a los był z nami za pan brat.

II Ty przyszłaś jak pierwsza letnia noc
    i wniosłaś pogodę w me dni,
    więc każdy odkryty szczęścia ląd
    imieniem zwałem twym.

REF: To, co dał nam świat
        niespodzianie zabrał los.
        Dobre chwile skradł
        niosąc w zamian bagaż
        zwykłych trosk.
        To, co dał nam świat,
        to odeszło z biegiem lat.
        Cóż wart jest dziś niewczesny żal,
        że los wziął to, co dał?

III Nie znałem przy tobie srogich zim,
     barwami rozkwitał nam mrok,
     gdy owoc dojrzewał w sadzie twym,
     to giął gałęzie Twoich rąk.

IV Nie chciałaś od życia wiele brać,
     radości dzieliłaś na pół,
     a smutkom patrzyłaś sama w twarz,
     gdy czasem przyszły tu.

REF: To, co dał nam świat . . .

  

Podczas występu w rodzinnym mieście Anny Jantar, zaprzyjaźniony z Nią Marek Grechuta dedykował Jej utwór "Będziesz moją panią" jako "najpiękniejszej Poznaniance"...


"Będziesz moją panią"


I Będziesz zbierać kwiaty,
  będziesz się uśmiechać,
  będziesz liczyć gwiazdy,
  będziesz na mnie czekać.

REF: I ty, właśnie ty
        będziesz moją damą,
        i ty, tylko ty
        będziesz moją panią.

Będą ci grały skrzypce lipowe,
będą śpiewały jarzębinowe
drzewa, liście, ptaki wszystkie.

II Będę z tobą tańczyć,
    bajki opowiadać,
    słońce z pomarańczy,
    w twoje dłonie składać.

REF: I ty, właśnie ty...

Będą ci grały nocą sierpniową
wiatry strojone barwą słońca,
będą śpiewały, śpiewały bez końca.

III Będziesz miała imię,
     jak wiosenna róża,
     będziesz miała miłość,
     jak jesienna burza.

REF: I ty, właśnie ty...





"Lot numer 205"


I Mgła, nad lotniskiem wciąż mgła,
  pewnie nie przylecisz już.
  Za dnia światła wchodzą w cień,
  wokół przejść mniejszy tłok.
  Tylko wciąż opóźnia się twój lot.

REF: Lot numer 205 - w obłoku biały ślad,
        a ja mam tyle zdjęć sprzed lat,
        tyle pożółkłych zdjęć sprzed lat.
        Lot numer 205 - nie zbiegły jeszcze czas.
        Coś z niego żyje jeszcze gdzieś w każdym z nas.

II Rząd taksówek śpi, pada sen
    pod nogi wprost.
    Mam nadziei więcej już za grosz,
    więc zostanę tu, wezmę kawę albo dwie.
    Może rankiem zejdziesz z chmur, któż to wie.

REF: Lot numer 205 - w obłoku biały ślad.../X2





"Ocean niespokojny"

 
I Walizki dwie
  i nieba dwa na drogę,
  bo jedno tu,
  a drugie już gdzieś tam.
  Więc drżałaś,
  gdy lot spóźniał się,
  a potem
  zniknęłaś wśród drgających plansz
  i lamp.
 
II Ocean był
   nie większy niż twe serce.
   Myślałaś, że to w chmury krok,
   nie w sen.
   Samolot siadł -
   ktoś chwycił cię za rękę.
   Złożyłaś świat
   z tych paru scen.

REF: Przez rok, przez dwa
        byłaś jak ogień.
        Przez rok, przez dwa
        wciąż w blasku braw.
        Nie znałaś dnia z napisem "koniec",
        lecz raz po raz
        szloch ściskał krtań.

III Popłynął czas
     po nitkach stu autostrad.
     Już więcej wiesz,
     niż w klatce ptak, niż cień.
     Zmieniłaś twarz,
     lecz w sercu cierń pozostał
     i pękło coś,
     bo trudno żyć pod szkłem.

IV Wciąż hotel twój
     chce sięgnąć aż do nieba
     i kaprys dnia
     wciąż mniej jest wart niż czek.
     A jednak ty,
     gdy patrzysz na ocean
     wpatrujesz się
     w ten drugi brzeg.

REF: Przez rok, przez dwa...

Przez rok, przez dwa
byłaś jak ogień.
Przez rok, przez dwa
wciąż w blasku braw.
Gdy znajdziesz dzień
z napisem "koniec",
czy wtedy też
szloch ściśnie krtań?





Piosenki Anny Jantar, które inni wykonawcy włączyli do swego repertuaru w innych wersjach:
Hana Zagorova - "Jablko svaru" - "Wielka dama tańczy sama";
Betty Dorsey - "Stay" - "Tyle słońca w całym mieście";
Irena Jarocka - "Dancing all night with a stranger" - "Tylko mnie poproś do tańca";
Siostry Kessler - "Ileś wart, ja nie wiem";
Gerd Michaelis Chor, Hana Zagorova - "Tyle słońca w całym mieście";
Horst Kruger - "Witaj mi";
Siostry Kessler - "Ileś wart, ja nie wiem";

W 1990 r. z okazji dziesiątej rocznicy odejścia Anny Jantar w opolskim amfiteatrze odbył się koncert poświęcony pamięci Artystki. Ówcześni wykonawcy wykonali Jej piosenki w nowych aranżacjach, które zostały nagrane na specjalnej wspomnieniowej płycie. Mniej więcej w tym samym okresie pojawił się longplay "The best of Anna Jantar 2", będący kontynuacją krążka wydanego w 1980 r.

Spis utworów:

1) Co ja w tobie widziałam - Magdalena Durecka
2) Dzień nadziei - Mieczysław Szcześniak
3) Moje jedyne marzenie - Monika Borys
4) Najtrudniejszy pierwszy krok - Jolanta Jaszkowska
5) Nic nie może wiecznie trwać - Wiesława Sós
6) Nie wierz mi, nie ufaj mi - Joanna Zagdańska
7) Pozwolił nam los - Ewa Dębicka, Bogusław Mec
8) Tylko mnie poproś do tańca - Anna B.
9) Za każdy uśmiech - Eleni
10) Tyle słońca w całym mieście - wszyscy wykonawcy
11) Zawsze gdzieś czeka ktoś - wszyscy wykonawcy